บทที่ 98

“ไม่มีอะไร”

เสิ่นอวิ๋นอู้ยิ้มให้เขาแล้วยักไหล่ “ฉันก็แค่ลองคิดในมุมของคุณดูเท่านั้นเอง ก็เลยเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงพยายามยัดข้อหาให้ฉัน คุณสงสารเธอ ก็เลยเข้าใจเธอ”

ขณะที่เธอพูดคำเหล่านี้ ฉินเย่ก็จ้องมองเธอเขม็ง

“แล้วยังไงล่ะ?” เขากัดฟันกรอด แววตาพลันอำมหิตขึ้นมา

“ฉันหมายความว่า มันเป็นเรื่องปกต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ